Het begon nochtans allemaal goed. Een bezoek in februari noch juist voor de wereld dichtging door heel de coronacrisis.
Netsanet moest nog een laatste inspanning doen om in juni haar einddiploma te halen en Samri deed haar best in grade 11 om daarna aan haar grote droom te beginnen. We kookten voor 186 kinderen, we kuisten het huis van Bittay op en we bezochten tal van andere jonge meisjes om hen een hart onder de riem te steken en waar nodig bij te springen met hun studies. De meegebrachte kleren werden verdeeld onder de kinderen in de wijk. Er werd gepuzzeld en memory gespeeld, er werd gelachen en gedanst. De donkere wolken zaten nog ver achter de horizon.
Corona werd een nachtmerrie. Niet zozeer in de praktijk maar eerder in hun hoofd en in hun leven. Terwijl in Europa en de rest van de wereld de toestand in de hospitalen meerdere keren uit de hand liep bleef de Afrikaanse bevolking gespaard van grootse uitbraken. Ethiopië staat met 2200 doden op plaats 159 in het aantal doden per miljoen inwoners. Er zijn ergere ziektes zoals malaria, nierproblemen, blindheid die hen meer zorgen baren. Maar de onrechtstreekse gevolgen zijn wel desastreus voor een land dat volop in opbouw is. Buiten de psychische schade door de schrik voor een uitbraak was er de sluiting van de scholen, de angst om samen te komen, de inperking van de bewegingsvrijheid. En het toerisme viel stil, één van de sektoren die ze nodig hebben om vreemde valuta binnen te krijgen. Door de reisbeperkingen bleven de Chinezen weg en samen met hen de investeerders, de bouwpromotors, de wegenbouwers, de goedkope textiel, de plastic huishoudspullen…. Werkloosheid, verveling, armoede.
De ‘schistocerca gregaria’, een beestje van een paar centimeter groot, beter bekend als de woestijnsprinkhaan had zich in de hete zandvlakten van Saoudi-Arabië in alle stilte kunnen ontwikkelen. Door ideale klimatologische omstandigheden, regen in de woestijn, kwamen de eitjes uit en de normaal solitaire sprinkhaan begon zwermen te maken die op zoek gingen naar voedsel. Zwermen van miljarden beestjes vlogen naar het noorden en het zuiden en streken neer op de al ontoereikende voedselvoorraden in de Hoorn van Afrika. Met de moed der wanhoop trokken hele dorpen, hele universiteitspopulatie, hele legereenheden tegen de avond naar de velden om met veel lawaai de sprinkhanen het slapen te beletten en ze zo te vermoeien. Zoals de Chinezen onder Mao de spreeuwen moesten uit de lucht laten vallen. Sprinkhanen willen slapen in de nacht dus dan moest er op gejaagd worden zodat ze niet konden recupereren. Totaal ondoelmatig maar bij gebrek aan pesticiden de enige uitweg om iéts te doen.
De veelvuldige regen had een positief neveneffect. Het meer van de omstreden Grand Ethiopian Renaissance Dam in het westen van het land op de Blauwe Nijl kon zonder schade aan Soedan en Egypte zijn geplande niveau halen. Oorlogstaal was er te horen van de twee landen die ook aanspraak maken op het Nijlwater. Ethiopië werd gewaarschuwd dat ze genoeg water moesten doorlaten en hun stuwmeer op een langere periode moesten vullen. Maar dan kwam de rendabiliteit van de dam in gevaar en Ethiopië heeft dringend nood aan elektriciteit. Nu heeft slecht 20% van het land meer niet dan wel elektriciteit. Als de dam op volle capaciteit draait wordt dat 65%. Een project volledig gefinancierd door het land zelf om druk van buitenaf te vermijden. Oude verdragen werden bovengehaald, zelfs Trump kwam zich even moeien maar de Ethiopiërs zegden: Het water is van ons, de Blauwe Nijl is van ons en de door Britten opgelegde verdragen gelden enkel voor de Witte Nijl. De Blauwe Nijl levert wel 85% van het water van de Nijl die in de hoofdstad van Soedan, Khartoum, gevormd wordt door de samenvloeiing van beiden. Spanning voorlopig vermeden maar het nieuwe jaar komt er snel aan. Wat met de tweede fase als er dit jaar niet genoeg regen valt?
PROJECT AXUM 